Προσωπικό show του Δημήτρη Καψάλη-Στεργίου με Βυζαντινή υμνολογία σε ήχο Πλάγιο Γ΄

Σ’ ένα κακόγουστο προσωπικό show του Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη, σ’ ένα μονόπρακτο με πρωταγωνιστή τον ίδιο, όχι ως Δήμαρχο αλλά ως Στεργίου, σε μια υμνωδία με όλα τα στοιχεία του Βυζαντινισμού απαγγελμένα σε ήχο Πλάγιο Γ’, σε μια αγιοποίηση του προσώπου του μέσα από παραβολές του Ευαγγελίου εξελίχτηκε (μόνο που έλειπε  η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου) η εκδήλωση για το «Κοινωνικό Παντοπωλείο» της 11 Δεκεμβρίου 2011 στις κατασκηνώσεις της Ν. Πεντέλης

Δική του η ιδέα  ως είπε. Δεν έχουμε λόγω να την αμφισβητήσουμε. Δεν πρωτοτύπησε βέβαια, αφού το ίδιο έκαμαν δεκάδες άλλοι Δήμοι σ’ όλη τη χώρα.

Προσήλθαμε ωστόσο  να την τιμήσουμε και να την στηρίξουμε. Και δικός του ο πρώτος λόγος. Σήμερα είναι Δήμαρχος ! Συμφωνούμε.

Αλλά από εκεί και περά δεν είναι όλα δικά του. Δεν υπάρχει μόνο εκείνος. Ούτε οι εγκαταστάσεις, ούτε οι εθελοντές είναι κτήμα του. Ούτε το προσωπικό του Δήμου που ασχολήθηκε μέρες με τη διευθέτηση και οργάνωση του χώρου είναι δικό του γιατί δεν αμείβεται από αυτόν. Ούτε σ’ όλους εμάς, που τρέξαμε γιατί πιστέψαμε ότι πρόκειται για μια θεάρεστη και επιβεβλημένη πράξη, άξιζε ο ρόλος του κομπάρσου. Άλλωστε είχαν προβλεφτεί αρκετοί παλαμακιστές.  

Εμείς, η «Ανθρώπινη Πολιτεία», που ανταποκριθήκαμε σε κάλεσμα εθελοντών στήριξης της εκδήλωσης, που διαβάσαμε στις ανακοινώσεις του Δήμου, ότι η υπόθεση αφορά τον Δήμο, και είπαμε να μια καλή ευκαιρία για πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης και ενέργειες κοινωνικής συνοχής, νιώθουμε ότι παγιδευτήκαμε.

Γιατί η όλη πρωτοβουλία, όπως αποδείχτηκε, ήταν μια προσωπική υπόθεση προβολής του κ. Στεργίου χρησιμοποιώντας το Δήμο!!! Ενώ τα εξαπτέρυγα έψαλλαν το ωσαννά!!

Εμείς ως εδώ κάναμε το χρέος μας. Στείλαμε πάνω από χίλια e-mails, βγάλαμε ανακοινώσεις στο διαδίκτυο και καλέσαμε τους πολίτες να στηρίξουν το εγχείρημα, προσήλθαμε ως έπρεπε και με ό,τι έπρεπε.

Αλλά αυτά που είδαμε δεν μας εκφράζουν και νομίζουμε πως δεν εκφράζουν κι άλλους πολλούς. Αφήστε τον τρόπο διανομής. Όλοι έφευγαν με τις τσάντες. Καμιά διακριτικότητα, καμία εχεμύθεια, κανένας κανονισμός, κανένα κριτήριο, καμία αξιοπρέπεια από κάποιους. Ίσως υπάρξει και ο αντίλογος, ότι κάποιοι εθελοντές πήραν τρόφιμα για να τα μοιράσουν. Μπορεί να είναι και έτσι. Αλλά μια εικόνα, όταν φεύγεις με τις τσάντες στα χέρια, είναι χίλιες λέξεις.

Ούτε μοίρασμα UNRAs δεκαετίας του πενήντα να ήταν. Καλυτέρα μοίραζαν τότε.

Επειδή όμως πιστεύουμε ότι σήμερα οι πολίτες πρέπει να πάρουν την κοινωνική συνοχή στα χέρια τους θα πορευτούμε μέσα από άλλους δρόμους, αθόρυβα ως ο Τελώνης του Ευαγγελίου σε αντιδιαστολή με τους Φαρισαϊκούς λόγους.

Γιατί η κοινωνία των 3/3 είναι υπόθεση όλων μας και όταν με το καλό, μας εμπιστευτούν οι πολίτες τότε θα αναδείξουμε το ΔΗΜΟ ως φορέα και όχι τα φυσικά πρόσωπα ως  ι πρωταγωνιστές της κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Ο  ευαίσθητος πολίτης και ο καλός άνθρωπος κάνει το χρέος του χωρίς φαμφάρες και τυμπανοκρουσίες.